W ramach projektu powstała wystawa odnosząca się do doświadczeń wojny i terroru w Tadżykistanie z lat 90. XX w. oraz wydarzenia towarzyszące.
Wystawa prezentowała prace młodej tadżyckiej artystki, inspirowane tragicznymi wydarzeniami podczas wojny domowej. Towarzyszyły im cytaty znanej poetki Gulrukhsor Safi(jewej), która zebrała opowieści ofiar konfliktu. Wystawa została przygotowana we współpracy z tadżycką kuratorką Lolisanam Ulugovą.
Wernisaż wystawy oraz wydarzenia towarzyszące odbyły się 5.10.2024 w godz. 17:00-21:00 w Pracowni Duży Pokój w Warszawie (ul. Warecka 4/6). O wystawie opowiedziała jej kuratorka Lolisanam Ulugova. Następnie dr hab. Anna Cieślewska z Uniwersytetu Łódzkiego wygłosiła wykład pt. „Kobiety i wojna w Tadżykistanie”. Wystąpienie to przedstawiło temat wojny domowej i jej skutków na bazie historii zgromadzonych podczas badań Anny Cieślewskiej oraz jej pracy dla organizacji NGO w Tadżykistanie, ale także w Polsce oraz Rosji. W drugiej części wydarzenia zaprezentowane zostały cztery krótkie filmy dokumentalne, które choć nie odnoszą się bezpośrednio do wojny domowej, ilustrują zmagania różnych kobiet z trudnościami życia w współczesnym Tadżykistanie. Były to:
Marzenie Anory, 11min., reż. Lolisanam Ulugova
Kobieta od wszystkiego, 23 min., reż. Mahpora Kiromova
Farangis, 28 min., reż. Lolisanam Ulugova
Płacz tanburu, 25 min., reż. Anisa Sabiri
Wszystkie filmy prezentowane były w językach oryginalnych z napisami rozszerzonymi w jęz. polskim.
Po wernisażu wystawa była otwarta do indywidualnego zwiedzania w Pracowni Duży Pokój w dniach 6.10-9.10.2024, w godz. 15:00-19:00.
Projekt został zrealizowany zgodnie z wnioskiem, umową i aneksem do umowy. Zgłaszaliśmy zmiany w harmonogramie oraz budżecie projektu, na które uzyskaliśmy zgodę.
Promocja wystawy i wydarzeń towarzyszących prowadzona była w mediach tradycyjnych i społecznościowych, kanałami Pracowni Etnograficznej i Dużego Pokoju (m.in. strony www, newslettery), a w ograniczonym wymiarze także przy pomocy plakatów w wersji papierowej. W zaproszeniu zawarta była informacja o dostępności oraz możliwości zgłaszania dodatkowych potrzeb.
Głównymi odbiorcami projektu były osoby dorosłe z Warszawy, które dzięki wystawie i wydarzeniom towarzyszącym pogłębiły swoją wiedzę na temat kultury tadżyckiej oraz sytuacji społeczno-politycznej w
Tadżykistanie.
